Yellowstone został uznany za największy Caldera Apolaki był uważany za największy wulkan na świecie, gdy został odkryty na dnie Morza Filipińskiego w pobliżu podwodnej platformy wulkanicznej Benham Rise. Jego średnica wynosi imponujące 150 kilometrów, czyli ponad dwa razy więcej niż Yellowstone!
Największa znana kaldera wulkaniczna na świecie została odkryta w 2019 roku: nazywa się Apolaki, ma średnicę 150 km i znajduje się na dnie Morza Filipińskiego, w pobliżu podwodnej platformy wulkanicznej Benham Rise. Do czasu jej odkrycia największą znaną kalderą był Yellowstone w amerykańskim stanie Wyoming, o średnicy 60 kilometrów: Apolaki ma ponad dwukrotnie większą średnicę, porównywalną z kalderami znajdującymi się na Marsie i Wenus! Jednak kaldera Yellowstone pozostaje największą na kontynencie: dla porównania "rodzima" kaldera Pól Flegrejskich ma średnicę 12 kilometrów. Kaldera wulkaniczna to zagłębienie w ziemi spowodowane zapadnięciem się komory magmowej.
Morfologia wzniesienia Benham i kaldery Apolaki
Kaldera Apolaki została odkryta w 2019 r. przez nowozelandzką badaczkę Jenny Anne Barretto w ramach badań nad strukturą i pochodzeniem Wzniesienia Benham lub Wzniesienia Filipińskiego na Morzu Filipińskim na wschód od wyspy Luzon. Naukowcy wybrali nazwę kaldery: "Apolaki" oznacza "Władca Gigantów" i odnosi się do filipińskiego boga słońca i wojny. Morfologia Benham Rise i kaldery została zrekonstruowana dzięki badaniom batymetrycznym przeprowadzonym za pomocą sonaru zamontowanego na statku.
Benham Rise to wulkaniczna struktura przypominająca płaskowyż o średnicy około 250 km, która wznosi się około 2700 m nad dnem morskim, a jej szczyt znajduje się około 2500 m poniżej poziomu morza. Składa się z głównego korpusu zbudowanego z platformy skał magmowych o grubości 14 500 kilometrów, z których większość jest zakopana w skorupie ziemskiej. Analizy grawimetryczne, które rejestrują zmiany grawitacji w zależności od rodzaju skał w skorupie, ujawniły ukrytą grubość.
Boki Benham Rise mają stopnie o stromych zboczach o wysokości od 100 do 300 metrów. Nad centralną częścią płaskowyżu góruje grzbiet, na którym znajduje się kaldera Apolaki o średnicy 150 kilometrów.
Jak powstała platforma wulkaniczna i kaldera
Podczas eksploracji Benham Rise pobrano kilka próbek skał magmowych, które mają od 47,9 do 26 milionów lat. W tym okresie miały miejsce erupcje wulkaniczne, które wyrzuciły magmę, z krzepnięcia której powstała struktura. Dane geologiczne wykazały, że aktywność wulkaniczna była zarówno wylewna, jak i wybuchowa. We wczesnej fazie, między 47,9 a 42,5 miliona lat temu, aktywność była szczególnie intensywna i powstała struktura wulkanu tarczowego.
W tym czasie wzniesienie Benham było połączone z pobliskim płaskowyżem Urdaneta. W drugiej fazie ogromna erupcja utworzyła kalderę, prawdopodobnie między 42,5 a 41,3 miliona lat temu. W ostatniej fazie, w wyniku kolejnych erupcji, w obrębie kaldery uformowały się kolejne stożki wulkaniczne: Najnowszym z nich był dzisiejszy podmorski wulkan Vinogradov, 26 milionów lat temu. Podczas tej fazy wzniesienie Benham oddzieliło się już od płaskowyżu Urdaneta. Wulkany w tym regionie są obecnie wygasłe.
Aktywność wulkaniczna Benham Rise wynika z faktu, że platforma znajdowała się nad gorącym punktem, tj. stosunkowo stałym obszarem, w którym kolumny magmy (znane jako pióropusze) stale wznoszą się z płaszcza. W 2017 r. obszar ten, który jest niezwykle bogaty w ryby i zasoby mineralne, został ogłoszony "chronioną wyłączną strefą zaopatrzenia w żywność", w której wydobycie i poszukiwania ropy naftowej są zabronione.
Polish 
German 
English 
Spanish 
Italian 
Portuguese 
French 
Dutch 
Romanian 
Swedish 
Danish 
Finnish 
Greek